۱. کتاب خوان

واقعا مشخص نیست که چرا برخی از مردم ترجیح می دهند کتاب را به صورت الکترونیکی بخوانند. در حال حاضر مردم در سراسر دنیا بیشتر ترجیح می دهند به جای نسخه کاغذی کتاب، نسخه الکتریکی آن را از فروشگاه هایی چون آمازون دریافت کنند.

۲. اینترنت بی سیم

من در عصر حجر زندگی نمی کنم، من عاشق فناوری هستم و از آن استفاده می کنم. اما اینترنت بی سیم اعتیاد به اینترنت را خیلی زیاد می کند. در حال حاضر اینترنت در رختخواب، در تعطیلات در کنار ساحل دریا و حتی در توالت همراه ماست !

3. بازی های ویدیویی

من مطمئن هستم بسیاری از بچه ها بازی های ویدیویی می کنند من هم یکی از آنها بودم. اما بدیهی است که این خیلی برای فرزندان ما خوب نیست. آنها با نشستن در مقابل یک صفحه نمایش و کشتن یکدیگر، بازی در خارج از محیط خانه، در برف، یا بالا رفتن از درختان را عملا فراموش کرده اند.

4. تبلت

کارش از بین بردن زندگی ما نیست، اما زندگی را از ما می گیرد … این چیزی است حتی کوچکتر از یک لپ تاپ که واقعا به اندازه کافی بد و طول عمر باطری آن نیز بالاتر است، بنابراین در همه جا همراه ماست و در نتیجه فیس بوک و توییتر هم هستند ! آیا وقتی که با دوست خود صحبت کنید و یک تبلت در دست شما باشد باز هم تمرکز صحبت کردن دارید ؟

5. تلویزیون کابلی

نگاهش همیشه رو به تلویزیون است و این باعث تنبلی، چربی اضافی و قطع ارتباط با دنیای واقعی است. تماشای همه چیز در تلویزیون جای بیرون رفتن و تفریح را گرفته است.

6. کنترل از راه دور

ایده تلویزیون فوق العاده است! این چیزی است که ما از این اختراع که زندگی ما را ویران کرده است ساخته ایم. در حال حاضر ما حتی لازم نیست برای تغییر کانال از جای خود حرکت کنیم و همین موضوع برای چراغ ها، درب گاراژ و غیره نیز صادق است. آخرین کنترل که خواهد آمد همه را در یکی خواهد داشت و ما دیگر نیاز به هیج حرکتی نداریم. من تعجب نمی کنم اگر روزی بیایید.

7. دی وی دی

زمانی لازم بود که به فروشگاه برویم و یک فیلم را برای تماشا انتخاب کنیم که کار جذابی بود …نه؟ ولی امروزه ما حتی مجبور به بلند شدن از تخت هم نیستیم. ما فقط فیلم را دانلود می کنیم و آن را بدون پیاده روی، بدون هزینه مقداری پول، بدون گفتگو با فروشنده، بدون ملاقات همسایه در راه خانه تماشا می کنیم.

8 . تلفن همراه

نه تنها به مغز ما صدمه می زند، بلکه حریم خصوصی ما را از بین برده است! ما نمی توانیم از دست رئیس فرار کنیم! ما مجبور هستیم تلفن هوشمند خود را همیشه همراه خود داشته باشیم و نمی توانیم به دوستان خود بگوییم جواب آنها را ندادیم چون از ما خیلی دور بوده اند!

9. سیستم خدمات تلفنی

حتما بارها با خدمات پشتیبانی، شرکت ها و غیره تماس گرفته و به دنبال جواب پاسخ خود بوده اید ولی مجبور به صحبت کردن با یک ماشین شده اید! حداقل امیدواریم این ماشین بیشتر شبیه یک انسان شود …

10. پخش DVD قابل حمل

این دستگاه به ما اجازه می دهد هرگاه در بیرون از خانه فرصتی پیدا کردیم از آن استفاده کنیم در لحظاتی که ممکن است چیز بهتری برای انجام آن وجود داشته باشد …
 

تلفن همراه جزو آن دسته از کالاهایی است که چند دهه اخیر شیوه و رفتار زندگی بشر را دستخوش تغییراتی شگرف كرده است. فكر متحرك یا سیار كردن تلفن و به‌كارگیری آن در مكان‌های مختلف به منظور بهره گیری بیشتر از این وسیله، از دهه 1960 میلادی در كشور‌های اسكاندیناوی (سوئد، نروژ، دانمارك و فنلاند) شروع و در اواخر آن دهه، اولین تلفن نقطه به نقطه به كار گرفته شد. این فناوری در سال 1975میلادی از سوی كشورهای اسكاندیناوی با سیستم آنالوگ به بازار عرضه شد. اولین شبكه تلفن متحرك NMT) Nordic Mobile Telephone) نیز از سوی همین كشورها راه‌اندازی شد.

در اوایل سال 1980 میلادی، استفاده از تلفن‌های دیجیتالی در اتومبیل مورد توجه قرار گرفت. در سال 1977 میلادی كانادا اولین شبكه اطلاعات عمومی را طراحی و راه‌اندازی كرد. شبكه‌های عمومی اطلاع‌رسانی جهانی با استفاده از كامپیوتر، ماهواره و گیرنده‌ها و فرستنده‌های ماكروویو به وجود آمده است. در سال 1983میلادی آمریكا سیستم Nordic Mobile Telephone را وارد بازار كرد. ژاپن نیز سومین كشور در جهان بود كه سیستم سیار خود را با ویژگی‌های دو نوع اسكاندیناوی و آمریكایی به نام HCMS عرضه كرد و سپس سیستم NTT با قابلیت اتصال به شبكه را ایجاد نمود. انگلستان در سال 1985 میلادی با عرضه سیستم TACS بود که به گروه دارندگان تلفن سیار پیوست و سپس ایرلند نیز این سیستم را پذیرفت.

پس از این تاریخ، سیستم NMT با فركانس 450 مگاهرتز در كشورهای دانمارك، نروژ، سوئد و فنلاند مورد استفاده قرار گرفت و این کشورها نیز به شبكه استفاده كنندگان از این سیستم پیوستند. در سال 1985 میلادی انستیتو European Telecommunications Standards Institute متشكل از 17 كشور اروپایی درصدد طراحی و ابداع یك استاندارد مشترك برای تاسیس شبكه سلولی برآمد تا این استاندارد به صورت هماهنگ، طرح تلفن سیار دیجیتال را اجرا كند، این استاندارد GSM نام گرفت. در حال حاضر، استاندارد GSM شامل سه سیستم است كه عملكردهای اساسی كاملا یكسانی دارند، ولی باند فركانس آنها متفاوت است. اما به شکل کلی اولین تماس غیرتجاری با موبایل در آوریل سال ۱۹۷۳ توسط دکتر مارتین، مدیر اسبق شرکت AT&T انجام گرفت و بیست سال بعد از آن زمان یعنی حدود 1993 میلادی اولین تماس تلفن همراه در کشور ما ایران برقرار شد.

• موبایل در ایران
18 سال پیش در چنین روزهایی روزنامه‌های منتشر شده در آن زمان در نخستین صفحات خود آگهی‌ای را به چاپ رساندند که شاید در آن مقطع برای خیلی‌ها تعجب‌آور بود. تیتر آگهی‌های چاپ شده با این مضمون بود: "فراخوان برای ثبت نام نخستین شبکه تلفن متحرک جیبی". خواندن همین تیتر می‌توانست خیلی از نظرها را به خود جلب کند. تیرماه سال 1372 بود که ثبت نام تلفن همراه در کشور آغاز شد. اما به دلیل عدم استقبال در آن زمان توسط مردم، روند ثبت نام چندین ماه به طول انجامید؛ به نحوی که در نهایت شرکت مخابرات ایران و شرکت پست توافق کردند به کسانی که در‌ این زمینه بازاریابی کنند و قادر باشند یک یا چند مشتری به پست بکشانند، مبلغی به عنوان پاداش پرداخت شود. در آن زمان با تبلیغات فراوان و با شعار "با تلفن همراه همیشه در مقصد هستید" تا اواسط سال 74 جمعا 9 هزار و 947 نفر ثبت نام کردند که در شهریور همان سال واگذاری‌ها آغاز و بلافاصله بعد از ثبت نام به پایان رسید. از ‌این تاریخ به بعد، مردم ورود تلفن همراه به کشور را باور کردند؛ به طوری که هجوم متقاضیان به مخابرات و بازار به حدی رسید که قیمت سیم‌کارت در آن زمان گاهی اوقات به بالای 30 میلیون ریال نیز می‌رسید.

اولین آگهی که برای معرفی تلفن همراه آن زمان در روزنامه‌های سیاه و سفید اطلاعات و کیهان به چاپ رسید با این متن همراه بود. "شبکه تلفن متحرک به دو صورت قابل نصب در خودرو به صورت دستی در اختیار متقاضی قرار داده می‌شود تا در حال تردد، توقف در منزل یا محل کار مورد استفاده قرار گیرد." در ‌این آگهی آمده بود که 5 هزار شماره ثبت‌نام به عمل خواهد آمد و یک‌ماه بعد از ثبت‌نام واگذاری‌ها صورت می‌گیرد. ‌این شبکه در آن زمان تنها محدوده تهران بزرگ را از شرق به سرخه حصار، از غرب به ابتدای عوارضی جاده کرج، از جنوب به بهشت زهرا و از شمال به ارتفاعات شمال تهران محدود می‌کرد و تنها از ساعت 8 صبح تا 8 شب قابل دسترس بود.

ارائه اولین سیم‌کارت تلفن همراه در دوران وزارت دکتر غرضی در دولت‌ هاشمی‌رفسنجانی صورت گرفت. در آن زمان متقاضیان سیم‌کارت باید یک چک بانکی به مبلغ 5 میلیون ریال بابت هزینه اشتراک، هزینه نصب و بهای گوشی پرداخت می‌کردند. همچنین به منظور افزایش ‌ایمنی در حین رانندگی، متقاضیانی که درخواست تجهیزات اضافی جهت نصب در خودرو را داشتند، باید مبلغ 700 هزار ریال بابت تجهیزات اضافی پرداخت می‌کردند. با ورود اولین سیم‌کارت‌ها به بازار و در اختیار داشتن ‌این کالا که در آن زمان جزو کالاهای لوکس به حساب می‌آمد، به تدریج بر میزان متقاضیان ‌این کالا افزوده شد. در نتیجه استقبال از سوی مردم، متولیان تلفن همراه در مخابرات تصمیم گرفتند در تهران و چند شهر بزرگ ثبت‌نام انجام دهند. لذا در بهمن ماه سال 1374، از طریق پست و به صورت مکانیزه ثبت‌نام آغاز شد. در‌ این سال در مجموع 185 هزار و 75 نفر ثبت نام کردند.

واگذاری سیم‌کارت ‌این گروه از متقاضیان که با گوشی هم تحویل می‌شد، از طریق پست و در دهه فجر سال 75 شروع و در اواخر سال 76 به پایان رسید. پایین آمدن قیمت تلفن همراه در بازار تا یک میلیون و پانصد هزار تومان، بدقولی مخابرات به دلیل تاخیر در واگذاری باعث شد تا تعداد متقاضیان برای سال 75 به 61 هزار و 900 نفر کاهش یابد.

افزایش تعداد مشترکان تلفن همراه در کشور در آن سال‌های ابتدایی ورود ‌این فناوری به کشور حاشیه‌های جالبی را نیز در پیش داشت. با افزایش تعداد مشترکان و آن هم درحالی که در آن زمان چنین فناوری برای کاربران عجیب بود، اداره تحقیقات و مطالعات اجتماعی روابط عمومی‌ شرکت مخابرات‌ایران با درج آگهی‌هایی در روزنامه‌های آن زمان اقدام به برگزاری کلاس آموزش آشنایی با نحوه استفاده از تلفن همراه کرد. همچنین اظهارات مقامات سیاسی کشور در آن زمان نیز پیرامون ‌این فناوری شاید هم اکنون برای کاربران فعلی جالب باشد. به عنوان مثال هاشمی‌رفسنجانی در دوران ریاست جمهوری درباره استفاده از تلفن همراه در مراسم‌های گوناگون گفته بود: "تلفن دیجیتال امروز پیشرفته‌ترین ابزار استفاده از مخابرات است، خوشبختانه ما‌ این تکنولوژی را داریم و خودمان هم اداره می‌کنیم. حالا می‌توانیم ایمان بیاوریم به قدرت خوب نیروهای داخلیمان" یا در مراسم دیگری تاکید کرده بودند که "یک خط تلفن برکت عمر انسان را کلی بالا می‌برد و بسیاری از هزینه‌های زندگی را پایین می‌آورد."

بهره برداری از اولین فاز شبكه تلفن همراه كشور، در مرداد ماه سال 1373 در شهر تهران با استفاده از 176 فرستنده و گیرنده در 24 ایستگاه رادیویی و با ظرفیت 9200 شماره آغاز شد. در سال 1374 تعداد تلفن‌های دایری به 15907 شماره افزایش یافت و افزون بر تهران، شهرهای مشهد، اهواز، تبریز، اصفهان و شیراز نیز زیر پوشش شبكه تلفن همراه قرار گرفت. گسترش شبكه ارتباطات سیار در سال‌های بعد نیز ادامه یافت؛ به طوری كه در سال 1375 علاوه برشهرهای یاد شده 28 شهر دیگر به این شبكه پیوست. ضمن آنكه تعداد تلفن‌های دایر شده در این سال به 59967 شماره بالغ گشت و در پایان سال 1382 به 3449878 شماره رسید. در همین خصوص و در راستای سیاست برخورداری كلیه اقشار كشور، اعم از ساكنین شهرهای كوچك و بزرگ از امكانات ارتباطی، تعداد شهرهای تحت پوشش تلفن همراه از134شهر در آغاز سال 76 ، به 667 شهر در پایان سال 82 و 1120 شهر در ابتدای سال 90رسیده است.

روند توسعه اولین اپراتور تلفن همراه در کشور تا جایی پیش رفت که هم اکنون و بر اساس آمارهای ارائه شده این اپراتور بالغ بر 43 میلیون سیم‌کارت فروخته است که از این تعداد 34 میلیون سیم‌کارت فعال و در حال کار است که از این تعداد 16 میلیون سیم کارت متعلق به مشترکان دائمی و مابقی به مشترکان اعتباری تعلق دارد. قیمت نجومی تهیه یک سیم کارت از این اپراتور نیز هم اکنون به شکل ثبت‌نامی و برای سیم‌كارت‌های دائمی 0910، صد و بیست‌وچهار هزار و 800 تومان و برای 0911 تا 0918 دائمی 254800تومان است و 10هزار تومان در سیم‌کارت‌های اعتباری است. همراه اول که تا سال‌های زیاد تنها خدمات مکالمه را در کنار پیامک ارائه می‌داد؛ اما از دو سال پیش به ارائه GPRS و ام ام اس نیز پرداخته است.

• اپراتور دوم و آغاز رقابت
دومین اپراتور تلفن همراه ایران با نام ایرانسل در سال 85 وارد بازار کشور شد. هر چند که از این اپراتور آمار شفافی در تعداد مشترکان وجود ندارد اما به هر حال گفته می‌شود که این اپراتور هم اکنون بالغ بر 18 میلیون مشترک دارد. در پاییز ۱۳۸۴ قرارداد سهامداران میان شرکت گسترش الکترونیک ایران و ام‌تی‌ان منعقد شد. در ششم آذر ماه ۱۳۸۴، مجوز اپراتوری دوم تلفن همراه توسط سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی کشور و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، به شرکت ایرانسل اعطا شد. واگذاری و توزیع سیم‌کارت‌های شرکت ایرانسل در سه شهر تهران، تبریز و مشهد از روز شنبه ۲۹ مهر ۱۳۸۵ آغاز شد.

ایرانسل هم‌اکنون در ایران خدمات نسل 2.75 شبکه جی اس ام(GSM) را ارائه می‌دهد. از جمله خدمات ایرانسل می‌توان به اینترنت در موبایل (GPRS)-خدمات پیام چندرسانه ای (MMS)- اس ام اس(SMS) - سیستم E-charge و E-care را نام برد. ایرانسل اما در بخش خدمات ارزش افزوده به باور کارشناسان بسیار سریع تر و جلوتر از همراه اول حرکت می‌کند. البته ناگفته نماند که حضور و تلاش ایرانسل برای گرفتن سهم از بازار فضای رقابتی ای را در بین فعالان این حوزه ایجاد کرده است که در نهایت به نفع مصرف کنندگان تمام شده است.

منبع : دنیای اقتصاد (م.ر.بهنام رئوف)

زندگی در بهترین حالت خود، آشفته و پرهرج و مرج است. همه ما همیشه در عجله هستیم، چند کار را به طور همزمان انجام می دهیم و سعی می کنیم برای همه آدم ها همه کار بکنیم و ندرتاً وقت کافی برای خودمان می گذاریم. همه ما در جستجوی آرامشیم اما معمولاً آنچه که لازمه دستیابی به آن است را انجام نمی دهیم و دنبال راه هایی برای به دست آوردن آرامش می رویم که فقط هرج و مرج زندگیمان را بیشتر می کنند. در این مقاله راه های ساده ای برای ایجاد آرامش در زندگی به شما دوستان پیشنهاد می کنیم.

• 1. بدانید که کنترل هیچ چیز در دنیا به جز خودتان در دست کسی نیست.
خودتان تنها چیزی هستید که کنترل کامل روی آن دارید. وقتی این مسئله را درک کنید، و براساس آن دیدگاه و عملکردهایتان را تغییر دهید، زندگیتان بیش از پیش آرام خواهد شد. وقتی سعی می کنید آدم های دیگر یا موقعیت هایی که فرای کنترل شماست را کنترل کنید، فقط زمانتان را هدر می دهید و بر آشفتگی زندگیتان اضافه می کنید.

• 2. برخی روابطتان را قطع کنید و روابط جدید ایجاد کنید.
این کار چندان ساده نیست اما اگر زندگی آرامی می خواهید، باید اینکار را انجام دهید. در زندگی اکثر ما یکی دو نفر هستند (یا شاید هم بیشتر) که تاثیر چندانی روی زندگیمان ندارند. البته این به معنی پیدا کردن دوستانی که هیچ کاری برایتان نکرده اند نیست.

موضوع این نیست که این افراد چه کاری برای شما انجام داده اند. مسئله این است که از نظر احساسی چه کمکی به شما کرده اند و چقدر سطح انرژیتان را بالا برده اند. منظور ما دوستانی است که مشکلات بیشماری در زندگیشان دارند و هربار که شما را می بینند فقط در مورد آن مشکلات منفی بافی می کنند. قطع رابطه با افراد کار سختی است. در برخی موارد نمی توانید آنها را کاملاً از زندگیتان خارج کنید اما می توانید میزان رابطه تان را محدود کنید که کنترل آن کاملاً در دست خودتان است. می توانید این افراد را با دیگرانی جایگزین کنید که به رابطه و زندگیتان ارزش میدهند و مطمئن باشید که خودتان هم تعجب می کنید سطح انرژیتان، آرامش خاطرتان، خوشبختیتان و زندگیتان به طور کلی بعد از این جابجایی چه تغییر شگرفی می کند.

• 3. درهم و برهمی زندگیتان را کمتر کنید.
این به آن معنی نیست که همه وسایلتان را بیرون بریزید. نه، منظورمان این است که کمدها، طبقه ها و اثاثیه منزل و محل کارتان را مرتب کنید. در این مرتب کردن خودتان را از شر هر چیزی که به دردتان نمی خورد، لازم ندارید، استفاده نمی کنید و می توانید به راحتی بدون آن زندگی کنید خلاص کنید. می توانید این وسایل را به دیگران ببخشید، بفروشید یا در سطل آشغال بریزید.

• 4. اگر در روابط شخصیتان اختلافاتی دارید و هنوز از آن ناراحتید، رابطه تان را بهبود بخشید.
بروید و با فرد مورد نظر صحبت کنید و احساستان را با او در میان بگذارید. اگر لازم باشد، عذرخواهی کنید و بخشش بخواهید یا از طرفتان معذرت خواهی طلب کنید و او را ببخشید. اگر آن رابطه ارزش نگه داشته شدن را داشته باشد، مطمئن باشید که می توانید آن را حفظ کنید. درغیراینصورت موجب ایجاد ناسازگاری و اختلاف می شود که بعد مجبور می شوید آن را قطع کنید.

• 5. بودجه و خرج و مخارجتان را از نو ارزیابی کنید.
پول همه چیز را خیلی پیچیده می کند و برایتان آرامش نمی آورد. از قدیم گفته اند که پول خوشبختی نمی آورد اما لزوماً این جمله صحیح نیست. اگر نتوانید اجاره خانه را پرداخت کنید و صاحبخانه بیرونتان کند، خوشبت خواهید بود؟ مسلماً نه. اگر نتوانید هزینه تحصیلات فرزندانتان را فراهم کنید، خوشبخت خواهید بود؟ نه. اگر نتوانید قبض ها و مالیات ها را پرداخت کنید، سالی یکبار به مسافرت بروید یا برای فرزندانتان لباس نو بخرید خوشبخت خواهید بود؟ معلوم است که نه.

پول برایتان امنیت و راحتی می آورد و نقش خیلی مهمی در خوشبختی کلی ما دارد. خرج و مخارج های غیرضروری را قطع کنید و پول بیشتری پس انداز کنید. دنبال شغل های پردرآمدتری باشید و مطمئن شوید که امنیت مالی خانواده فراهم باشد.

• 6. خودتان را ببخشید. به اشتباهات گذشته تان فکر کنید.
ببینید کجای کارتان غلط بوده است و خودتان را ببخشید و بعد آن را به کلی از مغزتان بیرون کنید. ما از اشتباهاتمان درس می گیریم اما این به آن معنی نیست که باید همیشه این اشتباهات را در ذهنمان نگه داریم. همه ما انسانیم و حتی باهوش ترین انسانها هم اشتباه می کنند. پس خودتان را ببخشید و به زندگی ادامه دهید.

• 7. اخبار را خاموش کنید. مطمئناً نیاز دارید از آنچه که در دنیا می گذرد مطلع باشید.
اکثر ما هر روز و گاهاً هر ساعت در پی اخبار جدید هستیم. از اینترنت استفاده کنید و از سرویس هایی مثل گوگل بخواهید که اخبار را به ایمیلتان پست کنند. فقط یک یا دو بار در هفته به سراغ این اخبار بروید و آنها را مطالعه کنید و دقت کنید که این زمان اصلاً عصرها نباشد که می خواهید خستگی آن روزتان را برطرف کنید.

• 8. برای هر هفته تان برنامه ریزی کنید.
تا آنجا که در توانتان است آن برنامه را کامل جلو ببرید اما این را هم باید بدانید که بعضی اوقات لازم است که برنامه تغییر کند. اوقات فراغتتان را مشخص کنید و برنامه ریزی کنید که در آن اوقات سرگرمی های محبوبتان را انجام دهید.

• 9. استفاده از تکنولوژی را در زندگیتان محدود کنید.
تکنولوژی آرامش نمی آورد. کامپیوتر بااینکه خیلی معصوم به نظر می رسد اما وقتی قرار باشد همه روز با انگشت روی دکمه های کیبورد بزنید چندان معصوم نیست. اگر کمی درمورد آن فکر کنید، کاری طاقت فرسا به نظر می رسد. عادت کنید که کامپیوتر، تلویزیون، و تلفن همراه را خاموش کنید و با آرامش خیال بیرون بروید و از زندگیتان لذت ببرید.

• 10. برای خودتان وقت بگذارید.
خیلی ها اهمیت این مسئله را فراموش می کنند. وقتی زمانی را فقط مخصوص خودمان کنار بگذاریم و هیچ چیز دیگری ذهنمان را به خود مشغول نکند، می توانید به رویاها و آرزوهایمان فکر کنیم و از آن لذت ببریم و ریلکس شویم. این بالاترین آرامش را نصیبتان می کند.

در هیاهوی دنیای امروز، زندگی همانقدر پیچیده می شود که خودتان بخواهید. این به خودتان بستگی دارد که چه چیزهایی را در زندگیتان قبول کنید، اینکه دنیا را چطور ببینید و درمورد کارهای خودتان چه فکری بکنید. اما باوجود همه هرج و مرج ها می توانید آرامش را به زندگیتان برگردانید.